Over Suzhou vertelde ik jullie al eerder. Zaterdag ging ik op een dagtripje naar het stadje Tongli met de bus. Dit was alweer net zo'n ervaring als met de trein. Over een busreis-ervaring van 13 jaar geleden schreef ik eerder een een blogje 'Het chinese gevecht'. (zoek op Google met 'Calijn's Gepeins: chinese gevecht'). Zo anders was het nu...
Een spiksplinternieuw busstation met een grote hal. Engelssprekende dames achter het loket. Je kunt er direct een entreekaartje voor het stadje met korting kopen. Daarna naar de boardingarea en op het kaartje staat welke gate je moet nemen. Gladjes, georganiseerd, modern...
Ook in Tongli zijn ze goed bezig. Vanaf het busstation brengen elektrische wagentjes de toeristen naar de ingang van de stad. Het scheelt 20 minuten lopen. Vandaar loop je over een bruggetje de stad in. En ik zie het meteen: overal souvenirwinkeltjes en muziek. Direct linksaf slaan dus, en de rustige straatjes opzoeken. Dat lukt aardig en ik kom langs een paar mooie en rustige tuinen.
In een Chinese tuin gaat het niet alleen om plantjes, het gaat eerder om een concept, een rustige mooie omgeving te creeëren om te kunnen schilderen, mediteren, schrijven, enz. Bovendien bestaat een tuin vaak uit kleine doorkijkjes (love'm) en rotspartijen. Daarnaast staat een tuin niet op zich, maar horen bij huizen, paleizen meer. Via de kamers loop je van hofje naar tuin met lotusvijver, naar hoekje met rotsen en bonsaiboompje, naar prieeltje, naar theehuis. Als het niet vergeven is van de toeristen met tourguide, dan kan het heel rustig zijn ;-)
In Tongli loop ik een tuin in, maar in de bijgebouwen blijkt een prachtig museum met Chinees houtsnijwerk en nog wat porcelijn te zitten. Onverwacht en van waanzinnig goede kwaliteit. Eén straatje verder zit ik in de hoofdwinkelstraat. Muziek schalt uit iedere winkel, en toeristen overal! Chinezen doen ook aan dagtochtjes, vooral in het weekend...
Zondag naar een ander stadje. De rit ernaar toe is veelbelovend. Ik zie veel rijstvelden en in de verte een meer. Maar bij aankomst blijkt het erger dan gedacht. Eerst worstel ik me door een nepdorp helemaal opgetrokken met kitsche huisjes en daken, alles glimt en maakt geluid! En dan kom ik in een werkelijk beeldig plaatsje. Beeldig, als je de schallende muziek en honderden, nee, duizenden Chinezen wegdenkt. En dan al die souvenirshops. In dit dorp wordt nauwelijks meer gewoond. Alle huizen zijn winkel of restaurant. "Hey miss, you want pearls/silk/tea/antique?" "looka-looka-in-my-shop?" "Best price for you!" Om de meter klampt zich een dame aan mij vast. De lucht uit de restaurants is afstotelijk. Maar de kanalen zijn echt beeldig. Dit is een soort pretpark geworden... zo zonde...
Maar ook dat kun je tegenkomen, en ook dit is China. Ik vermaak me met alle dames en heren die vooral foto's van elkaar maken. En de schipperdames die in de bootjesfile hun gasten onderhouden met klassiek Chinees gezang.
Voor ik terugga naar Suzhou wil ik nog even een hapje eten en ik beland in een cafeetje van een kunstenaar uit Kunming, Yunnan. Hij heeft in Suzhou gestudeerd en is hier 'blijven hangen'. Ik mag z'n internet gebruiken, maar verzucht hij, in China is er maar de helft van het internet beschikbaar. En de Security Police zit overal. We praten wat over vrijheid van meningsuiting en hij kijkt verdrietig. Hij kan er niet teveel over zeggen, want de muren hebben oren. Geschokt vraag ik of hij daar ervaring mee heeft. Helaas wel, knikt hij, maar echt, hij kan er verder niets over zeggen, veel te veel ervaring... Tot slot speelt hij op een klokkenspel dat boven de bar hangt een liedje voor me. Uit Yunnan, omdat ik het er zo mooi vond...
Op de foto's een doorkijkje in een tuin in Tongli en de wachtruimte in het busstation.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten