Het begon ongelukkig, ik besloot niet naar de Starbucks op de hoek te gaan, maar me onderweg te laten verrassen. Ûhû, ik liep dus de verkeerde straat in en kwam geen behoorlijk ontbijt tegen. En toen ik op de Bund kwam (dat was m'n eerste doel) had ik nog geen ontbijt of koffie gehad. Niet goed voor m'n humeur... Ondertussen liep ik al wel ieder gebouw in en uit, want dat was de tip van mijn reisgids: loop alle gebouwen in, want binnen zie je de mooiste Art Deco interieurs uit het Shanghai van de jaren 30, de hoogtijdagen van de stad. En dat was ook zo, vooral de oude HSBC-bank, met z'n enorme koepel was waanzinnig mooi. HSBC staat voor Hongkong Shanghai Banking Corporation, een Britse zakenbank, die zijn geld verdiende in Azië en Amerika. Het voorpoortaal heeft prachtige afbeeldingen van de belangrijkste steden waar HSBC actief was, gemaakt van blinkend Venetiaans glas. Dit heeft de Culturele Revolutie kunnen overleven, omdat het vlak ervoor is weggepleisterd. Tot ieders verbazing kwam het weer tevoorschijn bij de laatste restauratie. Het deed me denken aan de graven in onze kerken die de Beeldenstorm overleefden omdat ze werden omgekeerd.
Veel van de oude gebouwen op de Bund zijn in oude luister hersteld. Vaak zijn het opnieuw banken of een luxe shoppingmall, een enkel gebouw is van de overheid. Je mag er nergens foto's maken, maar geloof me, het is prachtig.
Veel te laat aan het ontbijt en vanaf daar onduidelijke plannen. Op naar de Urban Planning Exhibition Center dan maar. Je kunt aan de stad zien dat de economie in de laatste decenia harder ging dan er gebouwd kon worden. En dan wordt er maar wat uit de grond gestampt. Toch probeert de gemeente iets van de stadsuitbreiding en -invulling te plannen en ook dat merk je. Langs alle grote wegen staan mooie gebouwen onder architectuur, de toegangswegen tot de nauwere oude stad zijn behoorlijk op orde (dankzij de world expo in 2010) en, hoewel er veel verdwijnt, wordt er ook nagedacht over wat en hoe te behouden. Maar de tentoonstelling was teleurstellend. Wat oude foto's en op de bovenste etage een maquêtte van de stad. Best aardig, maar er was meer mogelijk geweest.
Eind van de middag leek mij een geschikt moment voor een rondvaart over de Yangtze, maar ik kon geen boot vinden. Daarom nam ik de ferry naar de overkant. Best aardig, maar die zette me behoorlijk decentraal af en dus een eind lopen voor een beetje goed uitzicht op de Bund. Net toen ik een rondvaartboot spotte, liep ik de 2 Vlaamse dames uit mijn hostel tegen het lijf en we kletsten wat over onze ervaringen met Shanghai. En toen ik opkeek... was de boot weg.
Dan maar op naar een leuk avondmaal. In alle boekjes wordt vol lof gesproken over de etensstalletjes op Wujiang Lu. Ik erheen met de metro. Toen ik weer op straatniveau belandde zag ik alleen maar gloednieuwe malls en inderdaad veel restaurants, maar allemaal 'american diner' stijl noodle shops. Geen traditionele night market. Ik spotte een buitenlander die verdacht veel op een expat leek en sprak hem aan. Helaas de oude straat was een half jaar geleden tegen de grond gegaan en opnieuw bebouwd. Er was niets over van de oude sfeer. Maar hij wist nog wel een goed restaurant. Met wat vage aanwijzingen ging ik op stap. En inderdaad ik trof een geweldig restaurant.
Terwijl ik wachtte op een tafeltje sprak ik een meisje naast me aan. Ze wachtte op de rest van haar groep. Niet veel later kwam ze terug en vroeg of ik mee wilde eten. Natuurlijk, gezellig! En zo at ik vanavond mijn heerlijkste maal tot nu toe in bijzonder leuk gezelschap. Het bleek een groep Duitse en Oostenrijkse wetenschappers te zijn op een conferentie.
Enfin, hoe een dag met pech toch een topdag kan blijken!
En tot slot: een foto van 'sunset over the Bund'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten