Over de luxekip, het strand en de tyfoon

Ok, ik ga het toegeven...ondanks de rugzak en de stoere praat: ik ben en blijf een luxekip! Het duurde even voordat het tot me doordrong, maar nu is het duidelijk. Dat kwam zo.

Net geland in Hong Kong, druk ik mijn neus tegen de ruiten van de gate, want wat staat daar? Een A380 (van Singapore Airlines), het grootste passagiersvliegtuig van nu. Dubbeldekker 'all the way', enorme vleugels en 4 gigantische motoren. In levende lijve vind ik 'm eleganter dan op de plaatjes.



Met de Airport Express naar de stad en in no-time sta ik op Nathan Road in Kowloon. De plek voor de goedkope hotelletjes in de stad. Lang geleden verbleef ik in een hostel in het beroemde en beruchte 'Chunking Mansions'. Ik herinner me een klein kamertje met een raam en een simpele badkamer. Niet geweldig, maar prima. Nu is er vlakbij ook 'Mirador Mansions' gekomen. Met, volgens de Lonely Planet, iets meer 'upscale facilities'. Dat mag wel, nu ik wat ouder ben, vind ik.

In de gang naar de lift staan tientallen Indiërs. "You want hotel, I know cheap place", brullen ze me allemaal toe. Voor de lift moet je in de rij staan en brengt mij bij het eerste hostel. Een 'oldtime favorite, where all facilities are above avarage' schrijft de LP. Een verveelde Chinese dame zegt dat ze nog wel een kamer heeft en neemt me mee. Ze opent de deur en ik zie een betonnen hok zonder raam. Erin een soort getimmerde tafel met erop een matrasje zo dun en zo vies... Ik vraag naar de toilet maar dan moet eerst de deur dicht. Op nog geen vierkante meter zitten een douche, strategisch gepositioneerd tussen wastafel en wc. Met de toiletrol er precies onder. De leidingen lopen dwars door de ruimte en in alle hoeken en gaten zit een zwart spulletje, waarvan ik zeker weet dat het gaat bewegen, zodra je het licht uitdoet.

Nee, dit hoeft niet. Op naar het volgende hostel. Ook aangeprijst in de Lonely Planet. Dit keer heeft het hok een raam... op een blinde muur met airco's. Bij de volgende lopen we een galerij op en zegt de dame stralend: ...and you have balcony! Maar serieus, zag ik dat matras nu bewegen? Na 6 kamers weet ik het: hier ben ik te oud voor, en te kieskeurig. Een echte luxekip dus.

Wat nu? Ik pak een koffie in Starbucks, en check internet. Volgens Booking.com is er een hotel in de buurt en Tripadvisor geeft me nog wat adresjes. Allemaal wat minder centraal en een stuk duurder, maar alles beter dan dit! En dus met rugzak weer op de straat op. Op zoek naar het eerste hotel kom ik langs een gang met een groot bord 'Hop Inn'. Die naam heb ik langs zien komen in positieve reviews. Zal ik? Ik besluit toch even te kijken en kom terecht bij een schattige jongen die me alle kamers laat zien. Een vriend van hem is kunstenaar en beschildert stuk voor stuk de kamers met een eigen design. De kamers zijn ook klein, maar met knisperende witte lakens, dikke matrassen, mooie badkamers met rainshower en heel veel licht. De gangen zijn wit, met hier en daar een plant en overal camera's voor de veiligheid. Hè wat een verademing. Na 3 uur had ik eindelijk mijn plekje gevonden!

Volgens het weerbericht zou alleen woensdag een zonnige dag worden, dus dat wordt mijn stranddag. Opgewekt meld ik me bij de receptie voor de exacte busnummers. Ze kijkt me verschrikt aan. Ben ik van plan naar het strand te gaan? Nee toch? Er komt een tyfoon richting Hong Kong, er is al een waarschuwing type 1 gegeven. Of ik goed wil opletten, want mogelijk gaat de waarschuwing naar type 3. Ik neem de bus naar Stanley en spreid mijn handdoekje uit. Het zonnetje schijnt nog flauwtjes. In de 3 uur dat ik op het strand ben, trekt de wind enorm aan. Het water krijgt witte kopjes en de windsurfers stralen van plezier, want het gaat er hard aan toe. Ik ga uiteindelijk, omdat ik wel genoeg gezandstraald ben. Inderdaad is de waarschuwing dan verhoogd.

Vanochtend wakker geworden met striemende regen tegen het raam. Dus mocht ik blijven liggen van mezelf. Nu in de Starbucks voor de dagelijkse koffie, de waarschuwing is verder verhoogd naar 8. Niemand lijkt zich er erg druk over te maken. Wat ga ik doen? Gewoon lekker door de stad struinen en als het heel hard gaat regenen, ergens naar binnen. Heb ik weer, een tyfoon!