---------
Laatste nacht in Shanghai. Na een chaotisch vertrek uit Suzhou. Ruim op tijd vertrok ik uit het hostel om een taxi te nemen naar het station. Maar er waren geen taxi's, ik kreeg er geen één te pakken. En toen, vlak naast me een klap... Een halve gare dacht zonder kijken af te kunnen slaan en er reed een bus tegen zijn auto. Boze, schreeuwende Chinezen, maar na de eerste schrik bleken er geen gewonden te zijn. De politie kwam er bij en begon de zaak af te handelen. De buschauffeur was buiten zinnen.
Terwijl het verkeer op dit grote kruispunt weer op gang kwam, zag ik in mijn rechterooghoek een hondje, duidelijk een zwervertje, vies, strompelend de straat op hobbelen. En de auto's raasden voort. Ik was overtuigd dat dit hondje de overkant niet zou halen en voor mijn ogen geschept zou worden. Maar Boeddha was met hem, hij bereikte verdwaasd de overkant. Of toch niet? Op de laatste rijbaan bleef hij staan uitpuffen. Ik joeg hem de stoep op. En dus was ik zijn vriend, hij week niet meer van mijn enkels. Ondertussen had ik nog steeds geen taxi.
Bij een dame op de hoek kocht ik 5 satéstokjes die ik tot ontzetting van de Chinezen met een servetje van het stokje haalde en aan de hond gaf. Hij zal het niet lang meer maken, maar dan in ieder geval met een lekker maaltje achter de kiezen. Terwijl hij smikkelde, rende ik weg, op zoek naar een taxi, want de tijd drong. Ik kon alleen een riksja krijgen. Vreselijk vind ik dat, iemand die zo zwaar lichamelijk werk voor jou doet. Maar dat of de trein missen. Met rennen en vliegen zat ik toch nog in de trein op weg naar Shanghai.
Op naar de Bund voor een feestelijk afscheid van Shanghai. Er staat een oud seinhuis en bovenop is een loungebar vanwaar je een prachtig uitzicht hebt. En toen het donker werd... wauw... alles zo mooi verlicht. Een waardig afscheid van deze spannende stad. (onderaan een fotootje)
Hier ontmoette ik een stel dat in Shanghai had geprobeerd een zaak te starten, maar dat lukte niet erg. We praatten wat over China, de gebruiken en reizen. Het bleek dat ze al een half jaar in Shanghai woonden, maar zelden Chinees aten. Onbegrijpelijk. Ik nodigde ze uit om met mij mee te eten in een klein straatje achter mijn hostel. Daar zit een piepklein tentje dat de heerlijkste gerechten maakt voor een paar euro. Ze twijfelden of ze wel durfden, maar ik kon ze overtuigen. En dus sloot ik mijn bezoek af met een heerlijk en gezellig maal. Nu op naar Hong Kong.
Waarom Hong Kong trouwens, vraag je je af? Ik werd gewaarschuwd goed rekening te houden met 1 oktober. Dat is de communistische feestdag van het jaar en zijn alle Chinezen vrij. En dan gaan ze op reis. Bussen, treinen, vliegtuigen, er zijn dan geen kaartjes meer te krijgen. Overland naar Hong Kong of Beijing (ja heel even over gedacht) vond ik daarom te riskant.
Goed, tot vanuit Hong Kong!
Calijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten