Dit weekend ging ik weer een keer naar de film, Revolutionary Road met Leonardo Di Caprio en Kate Winslet, je weet wel het duo van Titanic. Voor het eerst in 13 jaar weer samen op het witte doek. En Leo heeft nog steeds een babyface!
Het verhaal gaat over een echtpaar in de jaren 50 die ondanks hun dromen een leven volgens de geldende normen en waarden hebben opgebouwd. "Nothing is really permanent, right?". Maar is dit wel wat ze ooit wilden? April Wheeler heeft haar droom om actrice te worden opgegeven toen ze kinderen kreeg, en Frank heeft een baan, via zijn vader gekregen, waar hij zijn gezin van kan onderhouden, maar hij vind het vreselijk. "Who made these rules, anyway?" "We are running, running from the hopeless emptyness of our whole life here."
Als April voorstelt om hun leven helemaal om te gooien en naar Parijs te gaan, twijfelt Frank eerst. April wil in Parijs de kostwinner worden, als secretaresse bij een internationale organisatie. Frank kan dan rustig de tijd nemen om zijn passie te vinden. "If being crazy means, living life as if it matters, then I don't care if we are really insane. I just want us to live again. I wanna feel things, really feel them." De buren reageren zoals je verwacht, vol onbegrip. Waarom een prima leven opgeven voor al die onzekerheid? En hoe moet dat dan? En wat als het mis gaat? Maar April zet door, zelfs als Frank begint te twijfelen, omdat hij een mooi aanbod van zijn baas krijgt.
Typisch jaren 50?
Naast het knappe acteerwerk van Kate Winslet en de prachtige setting en het licht in de film, raakte het verhaal me. Want wie denkt nu niet met regelmaat: "Is this it?". Ik wel, namelijk. De gevoelens en afwegingen die de karakters uit deze film maken zijn tijdloos. Ook ik zie, dat ik ooit droomde van een ander leven. Maar er is enorme moed en doorzettingsvermogen nodig om je leven een andere wending te geven. Degene die dat echt begrijpt in de film, is de "gekke" zoon van de makelaar, fantastisch gespeeld door Michael Shannon, die haarfijn de vinger op de zere plek legt. Ik hoop dat hij hiervoor de Oscar van beste bijrol wint!
Richard Yates
De film is gebaseerd op het boek van Richard Yates uit 1961. Hij vatte zelf zijn werk samen: "If my work has a theme, I suspect it is a simple one: that most human beings are inescapably alone, and therein lies their tragedy." Lees ook de boekenrecensie van dit boek op het blog van Gerda: moetjelezen.blogspot.com.
Geplaatst op Calijn's Gepeins (http://calijn.blogspot.com)
Jij kan echt goed schrijven! Ben het helemaal met je eens natuurlijk. Wat een prachtfilm!
BeantwoordenVerwijderen