Hebben jullie wel
eens een teamuitje met je werk? Soms inhoudelijk, soms gewoon iets gezelligs
doen? Wij deden deze week met ons team vrijwilligerswerk! In 3 teams zijn we verdeeld over stad. Team 1 tuinierde in Betondorp,
team 2 hielp in een bejaardentehuis en team 3 bakte pannenkoeken voor daklozen.
En in dat team zat ik. We werden verwacht voor een bijzondere middag in een
inloophuis in Zeeburg.
Huiskamer onder
de boom
Ondro Bong is een
inloophuis voor (ex)daklozen en (ex)verslaafden van de Stichting Regenboog. De
bezoekers zijn voornamelijk Surinaamse mannen van middelbare leeftijd. Dakloos
is misschien niet helemaal het juiste woord, de meesten hebben weliswaar een
geschiedenis met dakloosheid, maar hebben inmiddels wel een huisje. Maar wat
moet je daar alleen? En hoe houd je dat schoon en zorg je voor jezelf? Ondro
Bong is een soort huiskamer, waar je een kaartje kunt leggen, tv kijkt, een
hapje eet enzovoort. En er is maatschappelijk werk aanwezig. Sommigen zijn verslaafd, maar in het huis mag niet gebruikt worden. Er
wordt iedere dag uitgebreid Surinaams gekookt, de pannenkoeken zijn een lekker
extraatje…
Ondro Bong is
trouwens Surinaams voor “onder de boom”. Het inloophuis is gevestigd in een
mooi gerenoveerd houten zeemanshuis aan de Zeeburgerdijk, met een prachtig
terras aan het water. En inderdaad onder een monumentale kastanjeboom. Henk
regelt het reilen en zeilen in het huis. Hij is eerste aanspreekpunt, doet de
deur open, kookt regelmatig en wil graag nog een steiger bouwen voor achter bij
het terras. Hij was deze dag onze passievolle gastheer.
Surinaamse
pannenkoeken
In de
professionele kleine keuken konden we pannenkoeken bakken. Met wat pakken
beslag, appels en stroop gingen we aan de slag. Maar het bleek niet zo
makkelijk om de pannenkoeken te slijten. Surinamers houden van zoet, vertelde
Henk, een van de begeleiders van het huis. Het liefst hebben ze een pannenkoek
met krentjes en kaneelsuiker. En dat hadden we niet. Dus werd er 1 van de
bezoekers opuit gestuurd omdat alsnog te halen. En inderdaad, de pannenkoeken
met krentjes werden gretig aangenomen.
Het was niet
makkelijk om contact te leggen met de bezoekers van het inloophuis. In eerste
instantie keek iedereen even “de kat uit de boom”. Maar door de pannenkoeken
rond te delen, kreeg ik langzaam contact. Ze vonden het wel lekker en gezellig.
Af en toe kwam er iemand binnenlopen, en een keer hoorde ik een verbaasde kreet
met die typische Surinaamse “w” uitgesproken: Wat doen al die mooie vrouwen in
de keuken? Wat is er aan de hand, màn! Overigens is een kaartje leggen ook een
uitstekende manier om te interacteren! Al pratende voel en hoor je dat deze
mensen, die al lang in Nederland zijn, zich er niet erkend en gewaardeerd
voelen. Ze hebben vaak een lange historie met dakloosheid en verslaving, je
ziet het zware leven in hun ogen.
Een bijdrage
geleverd?
Het was een
bijzondere ervaring om een middagje te gast te zijn bij Ondro Bong. Bijzonder
omdat je niet zo vaak in contact komt met deze groep mensen. Maar wat een
beetje knaagt, is mijn gevoel dat ik meer heb gekregen (of geleerd, zo je wilt) dan gegeven. Dat ze
zonder onze bijdrage ook prima kunnen. Alsof je niets tastbaars achterlaat. Kennelijk
is dat toch een behoefte als je vrijwilligerswerk doet, hoe kort het ook is. Ik ben in ieder
geval dankbaar voor de gastvrijheid die we hebben genoten.
Heb jij ook wel
eens vrijwilligerswerk met je bedrijf gedaan? En hoe vond je dat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten