Heden overleden: de Lancia

Berichtte ik een paar dagen geleden nog dat ik mijn Lancia ging verkopen… nou, niet meer, helaas. Van wat gisterochtend nog een fantastische auto was, is niet veel meer over.

Helemaal gepoets en glimmend kwam ’t autootje uit Alkmaar gereden. Samantha had echt fantastisch werk verricht, de Lancia glom als nooit te voren en de bumpers waren prachtig zwart. De volgende ochtend reed ik naar kantoor en werd meteen weer verliefd. Want hoe geweldig de Kever ook is, de Lancia voelde als een limo, met zachte stoelen, een stevig stuur, een geweldige pook en harder kunnen rijden dan 100 km/u.

Enthousiast vertelde ik een collega hoe gaaf mijn auto was. Hij, een potentieel geïnteresseerde koper, zou ermee gaan rijden voor een paar dagen en dan beslissen of hij hem wilde kopen. Dus reed hij ’s avonds met de Lancia weg en nog geen tien minuten later ging mijn telefoon over…

“ Ik sta langs de A4 en de temperatuur meter staat op de hoogste stand, wat nu?” Ik kon wel door de grond zakken. Het zou toch niet waar zijn? Dus sprong ik in een taxi en liet me af zetten op de vluchtstrook. De ANWB verscheen binnen een paar minuten en de Lancia werd versleept naar het volgende tankstation. De monteur constateerde daar dat het koelwater wel erg laag stond. En toen hij de motor verder nakeek, bleek de koppakking kapot te zijn. De kosten van een dergelijke reparatie zijn net zoveel als de hele auto zelf.

Ik was verdrietig en blij tegelijkertijd. Verdrietig omdat ik direct de auto naar de sloop heb doorgestuurd. En dat doet me toch wat, want het was mijn eerste auto en hij heeft mij altijd gebracht waar ik heen wilde. En blij, dat ik de auto niet had verkocht en dit boven was gekomen een week na de verkoop. Dat was pas echt dramatisch geweest. Exit Lancia. Kijk nog even naar het fotootje. Hij glom zo mooi, woensdagochtend…



Reageren? Leuk, maar graag op Calijn's Gepeins (http://calijn.blogspot.com)