Dus ook dit jaar en we spraken af om een weekeindje Brugge te doen! Dus ik boek een treinticket bij onze fijne NS. Met mijn koffertje en m’n tasje toog ik naar het station. Ruim op tijd, 25 minuten te vroeg, om vervolgens over de speaker te horen dat de internationale trein naar Brussel van 10 uur uitvalt en dat de trein naar Roozendaal net weg is… Jammer, pech gehad, zegt de NSHispeed in een tweet, gewoon de volgende nemen… Die gaat over een over een uur! Geen excuses, niets.
Je begrijpt, ik was niet de enige, dus de volgende trein was bomvol. Veel toeristen met grote koffers, mensen in het gangpad. Dat maakte de conducteur furieus en die begon een paar mensen uit te schelden dat ze hun koffers uit het gangpad moesten halen. Ja ja, die goeie ouwe NS, wat een toppertje, hè?
In Antwerpen Centraal overstappen, naar de trein op spoor 13 (!). Ik vroeg een dame voor de zekerheid of hier wel de juiste trein kwam. Belgen zetten namelijk pas op de borden waar de trein naartoe gaat als de trein er ook staat. Een vreemde kerel begon een heel verhaal tegen mij over de verbouwing van het station in Gent, en ik dacht nog: “Wat een vreemde vogel, laat maar praten”.
Eenmaal in de trein joeg de conducteur alle inzittenden er weer uit. Dit treinstel bleef in Antwerpen, en we moesten snel naar voren, het andere stuk van de trein wachtte niet! Dus grote chaos bij het uit- en weer instappen. De wagon werd afgekoppeld dus het licht ging even uit… en toen bleek mijn handtas verdwenen. Met alles erin: geld, paspoort, rijbewijs, 2 telefoons, e-ticket, huissleutels… zucht! Was ik ‘m vergeten in het vorige treinstel? Ik raakte flink in paniek, want de trein reed net Antwerpen Centraal uit.
De conducteur was schattig, belde met collega om het treinstel na te kijken en raadde mij aan om terug te reizen naar Antwerpen en daar naar het treinstel terug te gaan. Een collega zou daar op mij wachten. Helaas stond er niemand en een meneer van de beveiliging bracht mij naar het loket van gevonden voorwerpen. Niets, dus door naar het kantoor van de perronopzichter. Niets en langzaam besefte ik dat de tas mogelijk gestolen was.
Anderhalf uur duurde het voordat het Proces Verbaal was opgemaakt. Pas toen mocht ik mijn pasjes blokkeren, etc. In een laatste ‘brainwave’ besloot ik het nummer van mijn eigen telefoon eens te bellen. Je weet nooit hoe een koe een haas vangt, dacht ik nog. De telefoon ging over… en een diepe mannenstem zei:
”hallo”. Ik begin meteen te roepen dat’ie mn telefoon mag houden, maar dat ik m’n tas terug wil, als hij zegt: “Mevrouw, ik ben van de Belgische Spoorwegen, we hebben uw tas gevonden!” De politieagent vraagt totaal verbijsterd waar we heen moeten en ja hoor, bij het kantoor van de beveiliging staat mijn tas!
Een beveiligingsbeambte had een meneer met een rode handtas zien lopen en vond dat verdacht. Had aan meneer gevraagd om mee te komen en die had verklaard op weg te zijn naar Gevonden Voorwerpen om de tas af te geven. Of ik even wilde checken of alles nog in mijn tas zat? Het bleek dezelfde vreemde man als die mij had aangesproken op het perron…
Opgelucht kon ik mijn reis vervolgen en ik kwam uren later aan bij mijn vriendinnen in Brugge. Daar kreeg ik een knuffel en een glas wijn. En het werd nog heel gezellig….
Reageren? Leuk, maar graag op Calijn's Gepeins (http://calijn.blogspot.com)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten