Doe Maar: Oude helden rocken nog steeds

Het werd aangekondigd in het Journaal: Doe Maar uit elkaar! Beelden van huilende en flauwvallende meisjes, een paar noten van hun bekendste nummers en de uitleg dat de band het niet meer trok. Ik was nog wat jong om groot fan te zijn (nog geen 12), maar ik weet het nog nog goed, die avond in 1984. Mijn vader was verontwaardigd, want dat was toch geen nieuws voor het Journaal? Maar de volgende dag op school huilden bijna alle meisjes en iedereen had het erover. Doe Maar was groot, groter, grootst in die tijd. En als je fan was, had je een button op je jas. Liefst een in neonroze met neongroen.

In vogelvlucht: de eilanden en de Waddenzee

Mijn ouders waren 12,5 jaar getrouwd en wij waren op vakantie op Texel. Om dit heuglijke feit te vieren, namen mijn ouders mij mee op een vliegtochtje over de eilanden en de Waddenzee. Het was mijn luchtdoop en ik vond het geweldig. Ik weet het nog precies, zelfs dat we vlogen met de PH-TEX.

Ruim 30 jaar later, deze zomer dus, besloten mijn moeder en ik opnieuw zo'n tochtje te maken! En opnieuw in de PH-TEX, want dat beessie doet nog altijd dienst. Wat was het leuk. Ik heb een aantal foto's geselecteerd voor jullie. Van Texel, de Waddenzee, Vlieland en Terschelling. We vlogen via Friesland en de Afsluitdijk terug. Erg leuk. Het was prachtig weer, maar boven Texel toch wat wolken. En ook flink wat tegenlicht boven de Waddenzee, maar dat levert ook mooie plaatjes op! Klik op de plaatjes voor een groter (en dus mooier) beeld.

Het Stedelijk Amsterdam: een speeltuin voor gevoel

Op zondag 23 september ging, na lang wachten eindelijk het Stedelijk weer open. Al een tijdje konden we wennen aan dat rare witte gebouw dat verrees aan het Museumplein. Ik vind het wel mooi, maar vanaf de Van Baerlestraat begrijp ik eigenlijk niet zo, waarom er zo’n lelijk zwart gebouw voor staat. En ineens is de entree van de Albert Heijn met het schuine grasvelddak, dat zo’n heerlijke zonne-plek en sleetje-rijden-plek is, een beetje te veel. Voor zo’n imposante gevel wil je ruimte, lucht... maar dat heeft het niet. Toch is de het overhellende dak een soort welkom, vreemd genoeg, buiten en binnen gaan door de glaswand ongemerkt in elkaar over.

Vegetarisch herfstrecept met cantharellen

Herfst...dat betekent dat we ons opmaken voor de winter. Maar voor de kou, sneeuw en andere gruwelijkheden op ons afkomen, geeft de natuur ons nog 1 grote uitsmijter. Dat betekent prachtige kleuren in de bomen, noten, paddestoelen en het laatste zachte fruit.

Op de markt zijn ze vollop te verkrijgen, en zaterdag op de markt zag ik de ultieme paddestoelen: cantharellen. Prachtig okergeel zijn deze vreemdgevormde kelkjes. Zacht van smaak. En de walnoten rollen bij mijn moeder in grote hoeveelheden van de boom. En ze zijn zo lekker als ze zo vers zijn, lekker gummie en een beetje bitter.