Zomernacht in het Concertgebouw

Op het sjieke podium van het Concertgebouw zat gisteravond een orkest in Hawaii shirts, bermuda's, bloemetjesjurken en andere zomerse kleding. Accesoires: zonnebrillen, petjes en hier en daar een bloem in het haar. De dirigent, de 80 jarige, wereldberoemde Nicolaus Harnoncourt deed ook mee aan deze verkleedpartij. Hij kwam niet op in rokkostuum, maar in een vrolijk geverfde bloes, een soort drollenvanger-broek en een honkbalpetje. Het publiek werd er blij van. Dit spectakel was ter ere van het opvoeren van een stuk van Felix Mendelssohn, Ein Sommersnachtstraum. Jazeker, gebaseerd op Shakespeare's Midsummer Night's Dream.

Eigenlijk is het een muzikale begeleiding bij een soort theaterstuk. Of begeleidt het theaterstuk de muziek? In ieder geval was er een onverstaanbare acteur die met vreemde uitbundige theatrale bewegingen in het Duits het verhaal probeerde te vertellen. Het was voor het keurige publiek in de zaal een beetje vreemd. En ik moet zeggen dat ik dit een brug te ver vond. Leuk experiment, maar niet echt geslaagd. Hoewel ook de dirigent een rolletje speelde en het vooral op het einde best grappig was, maar nee. Overigens komt uit dit stuk de beroemde Bruiloftsmars, de herkenbare deun die vooral bij Amerikaanse bruiloften wordt gespeeld. Heel geestig om te zien hoe een orkest dit heel serieus ten gehore brengt!

Geestig is dan hoe de zaal reageert. Er wordt meer dan normaal gekucht, een mobiele telefoon gaat tot 2 maal toe af, mensen eten snoepjes uit krakende plasticjes en naast mij zaten zelfs dames te sms'en. Het leek de Pathé bioscoop wel!

De professionele meningen zijn verdeeld: In NRC een negatieve recensie (alleen in de krant), de Volkskrant is neutraal, maar Trouw is buitengewoon positief!

Geplaatst op Calijn's Gepeins (http://calijn.blogspot.com)