Shoeporn en hoe het bijna aan mijn neus voorbij ging

Ooit haalde ik een vriendinnetje op bij de kapper en daar zag ik iemand lopen met geweldige schoenen. Het bleken schoenen van United Nude, een merk dat wel meer opmerkelijke ontwerpen verkoopt. In Amsterdam hebben ze een geweldige winkel, op de hoek van het Spui en de Molsteeg. Eigenlijk draai ik al 2 jaar om deze schoenen heen. Ze zijn zo mooi, maar ook zo duur... € 220, ik vind het veel voor pumps. Dus toen de sample sale werd aangekondigd, noteerde ik dit meteen in mijn agenda. Wie weet...

Mmm...een Wokarang

Ben altijd op zoek naar verrassende, nieuwe en als het even kan slanke en snelle recepten. Ik volg daarom een aantal leuke blogs. Een ervan is van Kay uit Gouda. Haar Engelstalige blog Kayotic Kitchen is voorzien van mooie foto's en bovendien documenteert zij alles stap-voor-stap. Een paar weken geleden maakte zij een heel leuk wokrecept en gebruikte hiervoor de nieuwe Wokarang van BK. Al mijn pannen zijn van BK, de Conical serie, en die gebruik ik al jaren iedere dag met plezier. Maar een Wokarang, daar had ik nog nooit van gehoord. Het is een soort wok met een overdreven naar binnen gebogen rand. En nog mooier, als je een tweet hierover stuurde, kon je 'm nog winnen ook. Enthousiast stuurde ik een tweet de wereld in. En een paar weken later bleek ik een van de gelukkige winnaars! Er was een Wokarang naar me onderweg. Joepie!

Over pesten en gepest worden

Het hing al een tijdje in de lucht. Die middag voelde niet goed. Ik was 10 en ik bleef nog wat dralen op school. De juf vond dat ik alle klusjes in de klas wel had gedaan. Iedereen was weg. Ook ik moest richting huis. Op het paadje achter de kerk verschenen ze ineens vanuit de bosjes. Ze waren met z’n drieën. Ik wilde doorlopen, maar ze sneden me de pas af. Met een flinke zet werd ik tegen de muur geduwd. Op hun gezichten een vuile grijns. Er werd wat geplaagd, een scheldwoord hier en daar, een schijnbeweging. Ik was het wel gewend. En toen flikkerde het staal voor mijn ogen. Een mes. Met een paar woorden maakten ze het mij duidelijk: Dat mes was niet voor mij. Ergens deze week zou ik mijn hond ermee aantreffen, het mes in zijn buik wel te verstaan. En daarmee raakten zij mij recht in mijn hart. Want mijn hond was mijn vriendje. De enige die er altijd voor me was en tegen me aan kwam zitten als ik verdrietig was. Zonder woorden, maar met alle empathie en troost die ik nodig had. En ik wist dat ik hem niet kon beschermen. Omdat ik naar school moest, omdat ik niet geloofd zou worden, omdat... De onmacht, dat alleen staan, je niet kunnen verweren. Dat is de kern van pesten.

En het druppelt verder.... (update lekkage 3)

Afgelopen maandag: na een hele dag regen gaan boven Amsterdam werkelijk de hemelsluizen open. In korte tijd komt er even heel veel water naar beneden. Als mijn moeder na een dagje in Amsterdam mijn appartement binnenkomt, staat het half blank. Jawel, de lekkage is terug, en hoe!

De week ervoor liep ik nog langs de bakjes en dacht: "die mogen nu wel weg, alles is droog". De volgende dag zit er een klein beetje water in. Nee, niet weer! Wat nu? In overleg met de VVE een dakexpert ingeschakeld. Eerst komt nog de schade-expert van de verzekering op donderdag. We dachten dat de reparatie van de binnenkant wel van start kon gaan. Ik droomde van een mooie witte wand, zo ongeveer voor Kerst. Leek niet heel ambitieus, het was immers september. Maar goed, dat is geheel van de baan.