Over de luxekip, het strand en de tyfoon

Ok, ik ga het toegeven...ondanks de rugzak en de stoere praat: ik ben en blijf een luxekip! Het duurde even voordat het tot me doordrong, maar nu is het duidelijk. Dat kwam zo.

Net geland in Hong Kong, druk ik mijn neus tegen de ruiten van de gate, want wat staat daar? Een A380 (van Singapore Airlines), het grootste passagiersvliegtuig van nu. Dubbeldekker 'all the way', enorme vleugels en 4 gigantische motoren. In levende lijve vind ik 'm eleganter dan op de plaatjes.

Byebye Shanghai

**Terwijl ik dit blog wil plaatsen, krijg ik bericht van een vreselijk ongeluk in de Shanghai-metro. Ik ben veilig, hoewel wel met de metro gegaan vanochtend. Vreselijk voor al die gewonden... **

---------

Laatste nacht in Shanghai. Na een chaotisch vertrek uit Suzhou. Ruim op tijd vertrok ik uit het hostel om een taxi te nemen naar het station. Maar er waren geen taxi's, ik kreeg er geen één te pakken. En toen, vlak naast me een klap... Een halve gare dacht zonder kijken af te kunnen slaan en er reed een bus tegen zijn auto. Boze, schreeuwende Chinezen, maar na de eerste schrik bleken er geen gewonden te zijn. De politie kwam er bij en begon de zaak af te handelen. De buschauffeur was buiten zinnen.

Chinees toerisme: kitsch, lawaai en héél veel mensen

De afgelopen dagen dwaalde ik door verschillende waterstadjes nabij Suzhou. Allemaal stadjes met een historisch centrum met kanaaltjes, tuinen en tempels. Ieder hun eigen gezicht en ook hun overeenkomsten.

Over Suzhou vertelde ik jullie al eerder. Zaterdag ging ik op een dagtripje naar het stadje Tongli met de bus. Dit was alweer net zo'n ervaring als met de trein. Over een busreis-ervaring van 13 jaar geleden schreef ik eerder een een blogje 'Het chinese gevecht'. (zoek op Google met 'Calijn's Gepeins: chinese gevecht'). Zo anders was het nu...

Eeuwige doorkijkjes: kanalen en tuinen

Vanuit Shanghai met de trein vertrokken naar Suzhou. Treinen vind ik altijd leuk (nou ja, als het maar niet met de NS is) en toen ik 12 jaar geleden voor het eerst in China was, heb ik ook heel wat uurtjes in de trein gezeten. Toen waren stations grauwe betonnen dozen waar een ongeorganiseerde chaos heerste, geleid door luie ingeslapen, maar door de Partij van een baantje voorziene mensen. Service, hû? Klantvriendelijkheid, wat is dat? Zoiets.

Klusjesdag

Naar het postkantoor. In M50, de wijk met moderne kunst heb ik een poster gekocht. Daar wil ik niet te te lang mee rondlopen, da's onhandig, dus per post naar huis gestuurd. Kost even wat tijd, want eerst een goede doos/posterrol vinden. En daarna het postkantoor vinden, want dat stond verkeerd op kaart van het hostel. Doos gevonden, postkantoor gevonden, post verzonden. Benieuwd of het aan komt.

Ieder nadeel heb zijn voordeel

Een beetje een pechdag, of een dag van de verkeerde keuzes, zo'n dag dacht ik dat het was. Maar nu ik in bed lig en deze blog schrijf, denk ik: "ieder nadeel heb z'n voordeel", om maar eens met de beroemde woorden van onze Johan te spreken.

Moderne kunst in Shanghai

Moeite met opstaan vandaag. Gisteravond kon ik niet slapen (jetlag waarschijnlijk) en wist al dat het moeilijk opstaan zou worden. Mijn hostel ligt zeer centraal, tussen People Square, de Bund en de Oude Stad, dat betekent dus ook midden in de stad met alle lawaai van dien. 's Avonds gillende kinderen die op straat spelen, maar op een gegeven moment wordt het rustig. Vanaf een uur of 6 zwelt het geluid weer aan. Auto's, claxons, scooters, luidruchtige mensen. De eerste dag dacht ik nog dat er een raam openstond... niet dus... oordoppen in... 's Ochtends eerst naar de bank, daarna koffie bij Starbucks. Toen kon ik er pas tegenaan.

Van oud naar hip （Shanghai dag 2）

Vandaag op stap door oud Shanghai. Eerst naar de Oude Stad. Dit is de oorspronkelijke stad, die ooit ommuurd was. Waar eens de muren waren, is nu een 4 baansweg. Handig, toch? Eigenlijk is alleen in het stratenplan de oude stad nog te herkennen; er is maar weinig over van de eens zo hectische drukbevolkte stad waar de handel welig tierde. Nog steeds zijn er wijken met nauwe steegjes en de toeristen worden op hun wenken bediend met oud uitziende gebouwen met typische Chinese daken. Maar die zijn niet echt…je kunt het gerust kitch noemen. Chinese kermis of Disneyland, wat je wil, maar met de oude stad heeft het weinig te maken. Wel McDonald en Starbucks, gelukkig maar ;-)

Internetdictatuur en kapitalistische vrijheid

Ik kan helaas op Twitter en Facebook niet jullie tweets en posts te lezen en erop te reageren. In China heerst er een dictatuur en die is ook te merken op internet. Vooral na de opstanden van de Tibetanen en Uyguren in 2009 in aanloop naar de Olympische Spelen heeft de Chinese overheid een flink aantal sites afgesloten, waaronder Facebook en Twitter. Maar ook blogpost-sites, zoals dit blog en Picasa voor foto's en Youtube voor filmpjes.

Liften met het vliegtuig

Een van de voordelen van werken bij een luchtvaartmaatschappij is het kunnen meevliegen 'indien plaats beschikbaar' oftewel IPB. Er gaat een lange lijst aan regels vooraf en helemaal gratis is het niet, maar toch. Het is alsof je gaat liften met het vliegtuig. Je weet niet of je wel meekomt, en je weet helemaal niet of je wel lekker zit, of je iets te eten krijgt, etc. Gisteren wilde ik naar Shanghai IPBen en het was van te voren al duidelijk: het vliegtuig was overvol! Zou ik wel meekomen?

Mien Toentje

Ede Staal bezong het al, het plezier dat je kunt beleven aan je tuintje:

Mor mien toentje, mor mien toentje
Ja dij mis ik naait geern
Der is altied diverdoatsie veur mie
Mien waikschilde bonen de komen zo slecht op
En de sputters vreten d'aalbeerns op

Op mijn kleine dakterrasje in de Jordaan geen sputters en aalbeern, maar wel mijn kleine groene enclave. Met een flink aantal grote plantenbakken heb ik een heerlijk groen plekje voor mezelf. En iedere maand krijg ik weer een nieuwe verrassing. Want alle regen van dit jaar gaf ons misschien niet zo'n zomers gevoel, de planten op mijn dakterras vonden het heerlijk!