vrijdag 10 juli 2009

Maxime's Tweetup

Maxime Verhagen (@MaximeVerhagen) is als één van de eerste politici gaan twitteren. Met veel humor en in maximaal 140 karakters twittert hij over zijn werk, het beleid van het ministerie en de politiek. Als je hem volgt, leer je dat een minister van Buitenlandse zaken lange werkdagen maakt, iedere dag een tas met documenten mee krijgt om door te lezen, van hot naar her reist voor overleg, conferenties etc. Maar ook dat hij ook van veel gezelligheid en een glaasje na afloop houdt en dat hij volkomen stil is als hij met zijn familie op vakantie gaat. Hij twittert meestal zelf, alleen de wat meer "officiële" tweets (met linkjes erin naar persberichten of debatdocument) worden door mensen in zijn team gedaan. Maxime's sterrenstatus op Twitter was al groot toen ik hem ging volgen. Maar de enorme media hype rondom Twitter en opmerkelijke acties van Maxime, zoals toen hij een foto uit de Trèveszaal van de ministerraad twitterde, en de opmerkingen van Balkenende hierover, hebben geleid tot nog meer volgers. Bij de 10.000e volger nodigde Maxime via Twitter zijn volgers uit voor een Tweetup (een bijeenkomst van Twitteraars). Er was plaats voor 100 tweeps (zo heten de mensen op Twitter) en binnen no time waren er 500 aanmeldingen.

Ook ik had me aangemeld en tot mijn eigen verbazing werd ik uitgenodigd voor de bijeenkomst op het Ministerie afgelopen vrijdag. Met nog 99 andere tweeps konden we met Maxime het glas heffen. Het werd een leuke middag. De tweeps die niet waren uitgenodigd hadden een ‘eigen’ tweetup georganiseerd in Café De Eeuwige Jachtvelden op het Plein in Den Haag en via streaming video was er een verbinding tot stand gebracht. In de zaal waar de tweetup plaatsvond, was een groot scherm waarop de beelden van de verbinding getoond werden, maar ook alle berichten die op dat moment getwitterd werden met het woord #VerhagenTweetup erin. Dus werd er om ons heen druk getwitterd, “Is @puur al in the house?” en “Waar blijft Verhagen?”. Want die bleef de grote afwezige.

Totdat Maxime zelf twitterde: “Hef maar vast het glas, ik kom er aan”. Hij zat in de Ministerraad en die liep uit. Dus liep Maxime uit de Ministerraad en spoedde zich naar zijn eigen feestje. Daar kon het officiële gedeelte beginnen, met een speech van Maxime over zijn twitterervaringen in het afgelopen jaar. (Lees zijn volledige speech op de website van MinBuZa). Daarna een mooie speech van @Slijterijmeisje. Petra de Boevere is een geboren en getogen Zeeuwse met een slijterij in Breskens. Zij gebruikt al een aantal jaren Social Media en het internet om een grote groep klanten door het hele land van wijn en whiskey te voorzien. Ze gebruikt haar blog, ik hoor haar regelmatig in de nacht op Radio 1 als beller, en ze twittert. Ze is gemeenteraadslid voor de VVD en reageert regelmatig op tweets van Maxime, die dan weer op haar reageert. Zij hield een hele leuke speech over de pogingen van Maxime om politiek dichter bij de burger te brengen. (Lees de volledige speech van @Slijterijmeisje op haar weblog).

Maar het leukste van alles was eigenlijk om IRL (in real life ;-) allerlei tweeps tegen te komen die ik volg (@puur, @Slijterijmeisje) en niet volg(de) (@nawid, @StukjeS, @KaatMossel, @Tekstkok). Hele verschillende mensen die ik normaal nooit zou zijn tegengekomen, maar door iets virtueels zoals Twitter ineens op mijn pad komen. Dat is de echte verrijking van Social Media, denk ik.

Maxime en alle andere tweeps, bedankt voor de gezellige middag!

Bekijk de video van de Tweetup>

Reageren? Leuk, maar graag op Calijn's Gepeins (http://calijn.blogspot.com)

vrijdag 3 juli 2009

Poppenspel

Vrijdagavond in het Muziekgebouw aan 't IJ. De zaal is afgeladen vol. Bij de ingang van de zaal krijgen we een toneelkijkertje. Wat we gaan zien? Japans poppenspel. Ik kan me er van te voren maar moeilijk een voorstelling van maken.

Bunraku heet deze vorm van theater en het heeft een eeuwenoude traditie. Drie mannen bewegen één pop. De belangrijkste man beweegt het hoofd en een hand. Hij is in het zwart gekleed zodat hij zo min mogelijk opvalt, maar van hem mogen we nog zijn gezicht zien. De andere twee mannen hebben een soort Ku Kux Klan-achtig masker zonder ooggaten over hun hoofd. De tweede man bedient de andere hand en neemt de rekwisieten aan. De derde man staat continu in gebogen houding en maakt voet- en kniebewegingen in de lange gewaden van de pop. Hij stampt daarbij ritmisch op de vloer als de pop 'loopt'.

Naast het toneel zit een verteller die in traditionele, een beetje klagerige, klanken het verhaal vertelt, begeleidt door een paar Japanse banjo's, een instrument met drie snaren. Hier hoor de emoties van wat er zich op het toneel afspeelt. De setting is overduidelijk Japans: de klank van de muziek, de kleding en de gezichten van de poppen, het decor, en zelfs de titels van de verhaaltjes (Kersenbloesems in het avondrood langs de Hidakarivier). Maar de boodschappen van deze kleine meesterstukken zijn universeel: liefde overwint, trouw wordt beloond, ontrouw leidt tot de dood.

Ik werd deze avond betoverd door het beeld. Want hoewel dit een eeuwenoude kunstvorm is en de traditionele verhalen soms nog uit de 17e eeuw stammen is de vormgeving van het geheel simpel en modern te noemen. In een scène staat er een toren op het toneel. Terwijl er sneeuw naar beneden dwarrelt, probeert de pop, een door liefdesverdriet verscheurd meisje, de toren te beklimmen. De poppenspelers zijn onzichtbaar, maar haar bewegingen zijn levensecht. Het meisje glijdt af en toe met haar handen en voeten van de ladder af, maar bereikt met enorme inzet toch de klok in de toren.

Het laatste stuk van de avond was het aandoenlijkst. Het verhaal gaat, hoe kan het ook anders, over echte liefde, opoffering en vergeving. Maar vooral de bewegingen van de poppen zijn indrukwekkend. Emoties zijn uit de lichaamstaal af te lezen. Het schijnt dat de ogen en mond van de poppen ook kunnen bewegen, maar daarvoor zat ik te ver weg. Het verhaal gaat over een vrouw die iedere dag bidt dat haar blinde man weer kan zien. Zij zorgt voor hem en houdt van hem, maar hij kan niet geloven dat zo'n mooie en lieve vrouw bij hem zou willen zijn. Daarom stort hij zich in een ravijn, om haar de kans op een normaal leven te geven, maar de liefde overwint. Ook de vrouw stort zich in het ravijn. Dan verschijnt een godin die onder de indruk is van deze liefde voor elkaar. Zij wekt beiden weer tot leven en geeft ook de man het licht in de ogen terug.

Onvergelijkbaar met welke westerse kunstvorm dan ook is dit poppenspel. Ik vond het een bijzondere ervaring, een hele nieuwe wereld gaat er voor je open!


Reageren? Leuk, maar graag op Calijn's Gepeins (http://calijn.blogspot.com)