Sex and the City is er niks bij!

Een echt meidenavondje gehad. J. was jarig en dus aten we met een aantal meiden in een hippe tent in de Scheldestraat. Allemaal op of over de 35, goede baan, allemaal (ongeveer) single en 1 'newbee' mamma. Binnen 10 minuten gaat het gesprek over internetdaten. Want wat zijn de beste sites? (op de Planeet staat veel bagger, maar ook een paar juweeltjes, op de volgende krijg je spam, op een andere zie je geen foto's, of de site is duur en de laatste wil alleen 'mooie mensen', keuze zat) Hoe dan ook, je krijgt van alles aan je fiets hangen...

Verhalen over dates en mannen vliegen over tafel. W. heeft net een date gehad, M. krijgt toevallig een sms-je binnen van zo'n internet date, J. twijfelt nog een beetje en heeft eerst zorgvuldig onderzoek gedaan naar de verschillende sites, M. heeft zo'n enthousiaste reactie binnen gekregen, dat ze er helemaal beduusd van is. R. heeft een spannende avond en dito nacht achter de rug, maar hij heeft 's ochtends niet meteen een nieuwe date gepland. Zou het dan wel wat zijn....? K. twijfelt over een lieve, betrouwbare, eerlijke, loyale en geïnteresseerde man met humor. Waarom? Omdat hij niet iedere zaterdag naar de Bubbles gaat. Het zijn toch dilema's, waar je mee blijft zitten. ;-)

Vroeger, 10 jaar geleden, wat hadden we toen mooie nachten! Terwijl we na een avondje stappen een taxi aanhouden, is J. ineens weg. Toch achter die ene kerel aan, horen we. Midden in de nacht bellen we dronken met S., die net is geland, dus dan kan je best even bellen... , maar zij heeft een jetlag en vindt het lang niet zo grappig als wij. Nog steeds lachen we ons blauw en constateren dat we nu maar een braaf leven leiden, want waar zijn de avonturen van toen gebleven?

En toch, als de auteur van Sex and the City had meegeluisterd vanavond, zou ze weer een boek vol kunnen schrijven. Over 10 jaar dromen we vast over de vrijheid en de lol die hadden, toen we op of vlak over de 35 jaar waren...

Geplaatst op Calijn's Gepeins (http://calijn.blogspot.com)

Privacy, bestaat het eigenlijk nog?

Was dinsdag bij een debat over privacy in de Rode Hoed. Een boeiende avond, waar de gemoederen in de zaal hoog opliepen.

In het discussiepanel zaten Jacob Kohnstamm, voorzitter van het College Bescherming Persoonsgegevens, Elco Brinkman,voorzitter van Nictiz (Nederlands Instituut voor ICT in de Zorg) en Imke Leenders, 17 jaar, lid van de Digiraad, een jongerenadviesorgaan van het Ministerie van Economische Zaken. Het onderwerp was de communicatie over privacy. Want met alle technologische ontwikkelingen wordt onze privacy steeds vaker onderwerp van discussie. Of stellen we ons zelf soms te weinig vragen. Want wie wil jaren later nog geconfronteerd worden met een foto gemaakt aan het eind van een avondje stappen. Jammer als je net voor je droombaan aan het solliciteren bent.

De heer Kohnstam zag als grootste gevaar dat we inmiddels meer dan 16 miljoen Big Brother in Nederland hebben. Want iedereen kan met behulp van internet en het handig omgaan met vrij verkrijgbare informatie een heleboel doen. En waar moet je dan beginnen met toezicht houden. Het is me niet helemaal duidelijk geworden wat de club van de heer Kohnstam nu doet. Ze geven advies in de conceptfase van wetgeving, en daarna houden ze toezicht. Dat wil zeggen dat ze sancties kunnen opleggen aan diegenen die de wet overtreden, maar dat doen ze alleen als veel mensen er schade door leiden. Echt concreet wordt het niet.

Het was jammer dat de avond maar weinig over het fenomeen communicatie ging, want het is nogal een pittig onderwerp, privacy. Bestaat het eigenlijk wel en wat betekent het dan, en waar liggen jouw grenzen? Uiteindelijk ging het over het Electronisch Patientent Dossier. Daar is inderdaad een best wel knullige brief over uitgestuurd. Ruim 300.00 mensen hebben bezwaar gemaakt tegen de invoering van dit dossier en ook artsen zijn niet positief. Het probleem in de communicatie is met name dat er niet duidelijk wordt welke informatie nu aan wie en op welk tijdstip kan worden ontsloten en wat de voorzorgsmaatregelen zijn om te voorkomen dat zomaar deze gegevens voor anderen zijn in te zien. Bovendien is het raar om burgers om hun goedkeuring te vragen (als je geen bezwaar maakt) terwijl de bijbehorende wetgeving nog niet eens is aangenomen in de Tweede Kamer.

De twee beste opmerkingen van de avond kwamen van een zeventienjarige en een aanwezige hacker. De hacker:"Bestuurders zeggen altijd dat burgers het niet snappen. Alleen zijn de burgers niet voldoende geïnformeerd, bijvoorbeeld door de media. Dat was ook al het argument met het referendum over Europa." Maar met een dergelijke argumentatie maken politici zich er wel heel makkelijk van af. Want goede voorlichting is juist ook een taak van de overheid.

Imke, slecht 17 jaar, had de tweeede goede opmerking: "Jongeren zijn veel sneller bereid hun privacy op te geven. Maar we moeten zelf veel meer weten over onze privacy en leren hoe we onszelf moeten beschermen." We hebben natuurlijk zelf ook onze verantwoordelijkheid. Je bent voor altijd, wie je bent, je identiteit is iets wat bij je blijft. Maar jijzelf, je leven of je mening kan veranderen. Het zou jammer zijn als keuzes uit het verleden je voor altijd blijven achtervolgen.

Wat me erg opviel, was dat de zaal hevig geëmotioneerd reageerde op onzekerheden rond het EPD. Het panel, en dan met name de bestuurders Brinkman en Kohnstam, reageerde steeds formeler zodra hen het vuur aan de schenen werd gelegd. Wetsartikelen werden aangerukt, we moesten maar vertrouwen hebben, enzovoort. Terwijl een dergelijke emotie alleen met open communicatie, debat en echte informatie is te vangen.

Geplaatst op Calijn's Gepeins (http://calijn.blogspot.com)

Intrigerend boek: Andermans huis

Ik zit al een tijdje 'mentaal te kauwen' op een boekje. Nog nooit ben ik, direct na het lezen van de laatste pagina, een boek overnieuw gaan lezen. Pas toen realiseerde ik mij hoeveel lagen in dit verhaal zitten.

Ik heb het over dit boekje van nog geen 100 pagina's: Andermans huis van Silvio d'Arzo. Op het eerste gezicht lijkt het een simpel verhaaltje. Pastoor in klein bergdorpje, die iedereen kent, inclusief familiegeheimen, ontmoet een oude vrouw. De pastoor vertelt het verhaal en via zijn gedachten leer je het harde en eenzijdige leven van bergbewoners in Italië van vlak na de Tweede Wereldoorlog kennen.

Het verhaal lijkt een beetje voort te kabbelen en voortdurend denk je, dat er 'iets' staat te gebeuren. Maar er gebeurt eigenlijk niets. Wel heb ik mij verbaasd over de primitiviteit en leegte van het leven in deze bergen. Geen verharde wegen, de ontwikkelingen in de rest van de wereld lijken volkomen voorbij te gaan aan het bijna middeleeuwse leven van deze introverte geitenhoeders en boeren. De pastoor lijkt iemand die ooit een goede opleiding genoot, maar die door de simpelheid van het leven in het dorp en de enorme afstand tot de rest van de wereld niet erg ruimdenkend is. Toch kan hij goed observeren en heeft ook een dosis zelfspot. De oude vrouw heeft een zwaar en hard leven achter de rug en kind noch kraai die om haar geeft.

De pastoor raakt geïntrigeerd door deze vrouw, die iedere dag in de rivier kleren voor de dorpsbewoners en darmen voor de slager wast. Ze woont met haar geit in een gammel afgelegen huisje. Ze heeft zich als enige van het dorp nog nooit bij de pastoor gemeld en dat kan hij niet begrijpen. Uiteindelijk komt ze naar hem toe om hem een belangrijke vraag te stellen. Er ontstaat een spanning tussen die twee, die tussen de regels door, een bijna erotisch karakter heeft.

Het uitblijven van het antwoord van de pastoor op de vraag van Zelinda is niet onverwacht. Toch laat het zowel de pastoor als de lezer in verwarring achter. Een heel bijzonder boekje.

Geplaatst op Calijn's Gepeins (http://calijn.blogspot.com)

Osama of Obama?

Vandaag zag ik een opmerkelijk berichtje op de nieuwsfeed van de NOS op mijn iGoogle staan: Man opgepakt die Osama wilde doden. " Jee", dacht ik,"daar zijn toch alle westerse geheime diensten al 7,5 jaar mee bezig?" "Lekker laten gaan, als het hem lukt...."

Toen ik door klikte, bleek het te gaan om een man die aankomend president Obama dinsdag tijdens de inauguratie wilde vermoorden. Dat ene lettertje betekent in dit bericht een wereld van verschil! De NOS heeft het snel aangepast.

Meer internet spelfouten
Al een tijdje word ik vrolijk op de hoogte gehouden van de raarste schrijffouten op het internet via Copytijgers. Op deze site schrijft copywriter Sander over grappige of hardnekkige fouten. De redacteurs van Nu.nl maken er regelmatig een potje van en worden door Sander genadeloos aan de schandpaal genageld. In plaats van hun spellingschecker aan te zetten, belagen ze de Copytijger nu via Twitter! Het begint een ware soap te worden...

Geplaatst op Calijn's Gepeins (http://calijn.blogspot.com)

Wat een deal! (let op: nog een week!)

Zin in een weekendje shoppen in New York? Behoefte aan een weekje genieten van Dubai? Geïnspireerd door mijn verhalen om te struinen door Istanbul?

Dat kan! KLM heeft nog een weekje de Werelddealweken. Heel veel tickets voor ongekend lage prijzen! Snel beslissen, want over een week is het voorbij.

Of zoek de laagste prijs van je favoriete bestemming. Oranje is het goedkoopst, speciaal voor de Werelddealweken. Maar ook na 26 januari kun je met dit tooltje makkelijk de laagste prijs voor je ticket vinden!

Geplaatst op Calijn's Gepeins (http://calijn.blogspot.com)

Jammer he, het is weer voorbij!

Helaas, helaas, de vorst is weer verdwenen. Het ijs smelt sneller weg dan het aanvroor. De dagen zijn weer vochtig en donker. Maar wat was het mooi he?

Heerlijk, die knisperende dagen, met het heldere blauwe licht. Ja het was koud en droog, maar wat was de rijp op de bomen mooi. En dan komt de schaatskoorts het land in. Op kantoor gingen de verhalen ineens over waar je goed kon schaatsen, welke schaatsen het lekkerste zitten, mensen namen 'ijsvrij'.

Ik heb ook genoten van het ijs op de Kaag. Prachtig was het daar. Zwaar was het wel, na 20 jaar weer op de schaatsen...
(klik op de foto's voor een groter beeld)







Geplaatst op Calijn's Gepeins (http://calijn.blogspot.com)

Niet voor de poes!

Een keuze maken tussen honden of katten, dat kan ik niet. Uit ervaring kan ik zeggen, dat beiden geweldige vriendjes zijn, als ze in het bezit zijn van een stevige persoonlijkheid. Maar zelfs onder onze katten- en hondenvriendjes kun je 'lulletjes rozewater', ' grijze muizen' en 'saaie pieten' vinden.


Ik stel je even voor aan Frederik, hierboven diep in slaap. Freek, voor intimi, is de kat van mijn moeder. Hij is komen aanlopen toen hij nog heel klein was. Hij had vast al veel meegemaakt, want hij had nog maar een halve staart over. Freek is een echte kat, hij wil alleen knuffelen als hij dat bepaalt, wil eten als hij mauwt en d'r in en d'r uit als hij knipt met zijn vingers (spreekwoordelijk dan).

Freek heerst in buurt, knokt graag om zijn territorium. Dat brengt hem steeds vaker in problemen, want hij wordt nu wat ouder, hij is ruim 14 jaar. Nu hij wat ouder is, vindt hij het wel fijn om vaak binnen te zijn. Vooral 's nachts als hij gezellig bij je op bed kruipt, en zijn kopje bij jouw op je kussen legt. En owee als je te veel beweegt... of "zijn plekje" bezet houdt!

Freek doet me erg denken aan Simon, the Cat. Deze filmpjes zijn heel erg geestig! Bekijk de video:




Of bekijk de filmpjes op You Tube.

Geplaatst op Calijn's Gepeins (http://calijn.blogspot.com)